Wprowadzenie
W tym majowym Zeszycie zamieściliśmy artykuły adresowane – jak zazwyczaj – do osób zainteresowanych praktyczną sferą planowania i zagospodarowania przestrzennego. Omawiane w nich rekomendacje można podzielić na trzy grupy. W pierwszej znajdują się teksty, które prezentują narzędzia planowania i zagospodarowania przestrzennego, mające za podstawę dłuższą praktykę i utrwalone orzecznictwo. Natomiast druga grupa artykułów referuje niedawne regulacje prawne, w odniesieniu do których obecnie wykuwa się praktyka ich stosowania i orzecznictwo, a z kolei trzecia omawia niektóre rozwiązania, na które powinniśmy być przygotowani w bliskiej przyszłości.
Do pierwszej grupy można zaliczyć artykuł Sebastiana Pięty dotyczący określania zasad ochrony zabytków, Marcina Radeberg-Skorzysko dotyczący lasów i Piotra Kowalskiego omawiającego konsekwencje rozstrzygnięć rządowych w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich na zagospodarowanie przestrzenne gmin bezpośrednio sąsiadujących z linią brzegową. Do tej grupy artykułów zaliczam tekst Tatiany Tymosiewicz, która referuje aspekty odstępstw.
Z kolei w drugiej grupie wypowiedzi mieszczą się dwa artykuły, omawiające nowe regulacje prawne, które znacząco oddziaływują na praktykę planowania i zagospodarowania przestrzennego. Michał Romański przedstawia, wprowadzone pod koniec zeszłego roku, rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii, określające zakres projektów studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, konfrontując je z poprzednimi regulacjami. Natomiast Marcin Bator omawia skutki zmian wprowadzonych na początku tego roku w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Dwa pozostałe artykuły próbują przygotować urbanistów do nadchodzących wyzwań. Piotr Kowalski – w kolejnym artykule prezentowanym w tym Zeszycie – odnosi się do polskiej strategii wodorowej w sferze planowania i zagospodarowania przestrzennego. Natomiast Tomasz Ossowicz omawia różne narzędzia służące określaniu zwartości struktur osadniczych, co może być bardzo istotne przy zapowiadanych zmianach w systemie planowania i zagospodarowania przestrzennego w naszym kraju.
Prezes Stowarzyszenia Urbanistów ZOIU
Marek Wiland